مخراج کاری

تاریخچه مخراجکاری

از هزاران سال پیش ساخت زیورآلات یا ظروف تزئینی و نشاندن نگین بر روی آنها در ایران رایج بوده است.

 

آثاری چون جام ها، کاسه ها و زیورآلات جواهر نشان که مربوط به دوره های مادی ها، هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان و می باشند، گواه این امر است که هنرمندان از هزاران سال پیش در زمینه نشاندن سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی بر روی این اشیاء تبحر داشته اند.

 

بازمانده اصیلی از آن روزگار شاید زیورآلاتی باشد که زنان قبایل چادرنشین مختلف و زنان روستایی از آن استفاده می کردند.

 

اغلب این زیورآلات دارای تزئیناتی زیبا از سنگ های زیبا و درخشان هستند.

مخراجی حلقه ی مارکیز، پرنس، باگت و اشکی

 

مخراجکاری اصلی ترین مرحله نهایی ساخت زیورآلاتی است که از تلفیق سنگ و فلز ساخته می شوند. نحوه قرار گرفتن سنگ یا نگین بر روی زیورآلات و فلزات را مخراجکاری گویند، که دقت و ظرافت در اجرای این مرحله، تاثیر به سزایی در کیفیت و قیمت نهایی جواهر خواهد داشت.

 

نحوه قرارگیری سنگ بر روی طلا یا فلزات دیگر، روش های مختلفی دارد و به فراخور هر روش، سنگ یا جواهر خاص با تراش ویژه ای استفاده می گردد.

 

 

نصب سنگ بر روی پایه فلزات قیمتی، یکی از حساس ترین مراحل ساخت جواهرات میباشد که نیاز به تبحر و دقت بالایی دارد.

 

IMG_E4081

 

در حقیقت زیبایی یک محصول تمام شده دارای سنگ، بستگی زیادی به نحوه نصب گوهر که به آن مخراجکاری یا گوهرنشانی میگویند دارد.

Granite-Setting

 

انواع مخراجی

 

۱-پایه سنگفرشی Pavé

وقتی که سطح انگشتر از تعدادی الماس ریز پوشیده شده باشد، پایه سنگفرشی (Pavé) نامیده می شود. این نام، اسمی مناسب می باشد، زیرا سطح آن مانند یک تکه از خیابان زیبا فرش شده با سنگ های گرانیتی است.

 

در این نوع پایه، اندازه الماس ها باید دقیقاً یکسان باشند، اگرچه سایز آنها کوچک است، در مجموع هر سنگ به پراکندگی نور این مدل کمک می کند.

 

برای تشخیص کیفیت انگشتر، دقت کنید سطح آن مانند فرشی از جواهرات به نظر برسد.

 

ارزش چنین انگشتری، مانند مدل تک نگین چندان مشهود نیست، اما وقتی شما زحمت ساخت آنرا در نظر بگیرید، قیمت عادلانه ای را برای آن می پردازید.

 

 

۲-پایه چنگه ای وی شکل V-Prong

چنگه هایی که از بالا به صورت V شکل، انحنا داشته باشند را مدل چنگه ای وی شکل می گویند.

 

این نوع پایه معمولاً برای الماس هایی با گوشه های زاویه دار مثل گوشه های برش مربع شکل پرنسی یا نوک الماس گلابی شکل استفاده می شود.

 

این نوع چنگه حفاظتی مضاعف را به زاویه هایی که ظریف و شکننده هستند و یا در معرض آسیب دیدگی قرار داند را می دهد.

 

نوع دیگر  مدل پایه چنگه ای، اشتراکی Common Prong است که در این مدل سنگ ها را طوری کنار هم قرار می دهند که چنگه های اضافی در آن استفاده نمی شوند.

 

 

۳-پایه دیواره دار یا حفره ای Bezel

در این مدل، یک دیواره از فلز گرانبها دور تا دور الماس را احاطه می کند.

 

نوع دیگر آن به صورت قوسی، فقط قسمتی از الماس را در بر می گیرد که به این مدل نیمه دیواره می گویند که شاهری مدرن به آن می دهد.

 

این نوع پایه برای مدل هایی با برش فانتزی استفاده می شود، مانند مدل گلابی شکل که یک قوس از فلز گرانبها به دور گوشه پهن گلابی و چنگه وی شکل ، قسمت باریک آن را در بر می گیرد.

 

مخراجی سنگ اوال (بیضی شکل)

 

۴-پایه کانالی Channel

این پایه مخصوص، الماس های گرد است و ظاهری براق و مجلل را به وجود می آورد.

 

با انتخاب الماس های گرد، طراح صفی مرتب از سنگها را با درخششی بیشتر از سنگهای باگت خلق می کند.

 

در این مدل، نگین ها به خوبی محافظت شده و لبه های آنها در معرض هیچ گونه ضربه و سائیدگی قرار نمی گیرد.

 

 

۵-پایه چنگه ای Prong

این نوع پایه بیشتر برای مدل های تک نگین Solitare، استفاده می شود و توجه بیننده را بیشتر به نگین معطوف می کند تا به فلزی که آن را احاطه کرده است.

 

وظیفه اصلی پایه، نگهداری نگین به صورتی امن است، ضمن اینکه اجازه دهد تا نور به راحتی وارد الماس شده و بیشترین درخشش را داشته باشد.

 

هرچه میزان فلز به کار رفته در پایه بیشتر باشد، نگین محفوظ تر است و هرچه کمتر باشد، امکان درخشش الماس بیشتر می شود.

 

مخراجی تخمه (برلیان گرد) در حلقه سولیتر

 

۶-پایه مهره ای Bead

وقتی که الماس ها طوری قرار گرفته اند که از هم کمی فاصله داشته باشند، اصطلاحاً پایه مهره ای Bead نامیده می شوند.

 

در این مدل، نگین ها بزرگتر و برجسته تر هستند.

 

طراح جواهر با ایجاد تنوع در اندازه سنگها و اندازه پایه می تواند مدل های زیبا و خلاقانه ای را ایجاد نماید.

 

مخراجکاری اتوماتیک توسط دستگاه مخراجی بر روی موم