همانطور که احتمالاً می‌دانید، اطلاعات ثبت شده در  بلاک چین، قابل تغییر نیستند و وقتی یک بلاک چین فعالیت خود را آغاز می‌کند، تا زمانی که کاربران آن را بپذیرند، هیچ کس نمی‌تواند جلوی کار آن را بگیرد.

در هر کدام از ارزهای دیجیتال یک سری قوانین که اصطلاحاً به آن پروتکل می‌گوییم را برنامه‌ نویسان تعیین کرده‌اند و یک بلاک چین براساس همان پروتکل و قوانین تا ابد به کار خود ادامه می‌دهد.

مثلاً چند مورد از قوانین اصلی شبکه بیت کوین شامل موارد زیر است:

۱-زمان هر بلاک ۱۰ دقیقه باشد.

۲-هر بلاک ۱ مگابایت ظرفیت داشته باشد.

۳-عرضه کل ۲۱ میلیون واحد باشد.

اگر کسی با قوانین بیت کوین یا هر ارز دیجیتال دیگری مخالف باشد و بخواهد نسخه دلخواه خود را با استفاده از کد بلاک چین اولیه ایجاد کند، با به‌روزرسانی یا ایجاد بلاک چین جدید که اصطلاحاً به آن فورک می‌گویند این کار را انجام می دهد.

یعنی وقتی گروهی از برنامه‌ نویسان از شرایط و قوانین یک ارز دیجیتال ناراضی باشند یا اینکه شبکه با مشکلاتی مواجه باشد، راه‌ حلی به نام فورک پیش روی این افراد است.

فورک‌ ها می‌توانند به روشی سازگار با قبل (Backward Compatible) و یا ناسازگار با قبل (Backward Uncompatible) در شبکه اعمال شوند.

واژه فورک یا انشعاب فقط یک اصطلاح برای زمانی است که یک نرم‌ افزار یا یک پروتکل، به‌روزرسانی می‌شود.

در حوزه‌ ارزهای دیجیتال و بلاک چین فورک زمانی اتفاق می‌افتد که شبکه به دو بخش تقسیم شود.

مفهوم فورک در علم نرم‌ افزار با مفهومی که در بلاک چین مدنظر ماست تفاوت دارد.

در علم نرم‌افزار هر پروژه نرم‌ افزاری که از کد متن-باز پروژه دیگری ایجاد شده باشد، فورک محسوب می‌شود، اما در دنیای بلاک چین اصطلاح فورک را فقط در مورد پروژه‌ هایی به کار می‌بریم که تغییراتی را روی یک زنجیره اعمال کرده باشند یا آن را به دو بخش تقسیم کرده باشند.

طبق این تعریف، بلاک چین بیت کوین کش که مستقیماً پروتکل بیت کوین را تغییر می‌دهد، یک فورک بیت کوین محسوب می‌شود.

چرا فورک اتفاق می‌افتد؟

فورک راهی برای اعمال به‌ روزرسانی یا ارتقای نرم‌ افزاری، افزودن ویژگی‌های جدید، بالا بردن قابلیت‌ های کنونی و ارتقای پروتکل‌ های امنیتی در یک جهان غیرمتمرکز است.

از آنجا که بلاک چین شبکه‌ ای غیرمتمرکز و توزیع‌ شده است، نمی‌توانیم مثل کامپیوترهای خانگی یا سرورهای یک شرکت، به‌راحتی اقدام به به‌روزرسانی آن کنیم، بلکه این به‌ روزرسانی باید در نرم‌افزار همه یا بخشی از بازیگران اصلی شبکه (نودها یا گره‌ها) نیز اعمال شود.

وقتی قوانین تغییر یافته و فعال شوند، بلاک چین به دو انشعاب یا فورک تبدیل می‌شود.

این قوانین در یک شماره بلاک مشخص (Block Height) تغییر یافته و تاریخچه زنجیره جدید (فورک‌شده یا به‌ روزرسانی‌ شده) در آن شماره بلاک از تاریخچه زنجیره قدیمی جدا می‌شود.

دلایل ایجاد فورک

۱-فورک به‌ عنوان راه‌ حلی برای اختلافات فنی

زمانی که توسعه‌ دهندگان، بنیان‌ گذاران یا حتی افراد تأثیرگذار در اکوسیستم یک بلاک چین، بر سر مسائل فنی شبکه دچار اختلاف نظر می‌شوند، فورک کردن بلاک چین و ایجاد زنجیره‌ای جدید، یکی از راه‌ حل‌ های احتمالی خواهد بود.

به‌عنوان مثال، بیت کوین کش (BCH) یکی از فورک‌های بیت کوین است که در سال ۲۰۱۷ به‌دلیل اختلاف نظرهای گسترده درباره مقیاس‌پذیری بیت کوین انجام شد.

گروهی از توسعه‌ دهندگان و ماینر های بزرگ بیت کوین که از سرعت و کارمزد تراکنش‌ها ناراضی بودند، با اعمال تغییرات گسترده در قوانین بیت کوین و افزایش سایز بلاکها از ۱ مگابایت به ۸ مگابایت، بلاک چین و نسخه جدیدی از پروتکل را ارائه دادند.

همچنین در سال ۲۰۱۸ جامعه کاربران و توسعه‌ دهندگان بیت کوین کش هم به دو دسته تقسیم شد و گروهی به رهبری کریگ رایت با پیشنهاد حذف محدودیت بلاک‌ ها و اعمال دوباره برخی از قابلیت‌ های فنی مد نظر ساتوشی ناکاموتو خالق بیت کوین، که توسعه‌ دهندگان فعلی از پروتکل بیت کوین حذف کرده بودند، فورک دیگری را ایجاد کردند که به‌دنبال آن بلاک چین و ارز دیجیتال جدید BSV یا بیت کوین ساتوشی ویژن ایجاد شد.

۲-بازگردانی مبالغ از دست رفته از طریق فورک

گاهی به‌دلیل وجود باگ‌ های فنی در پروتکل بلاک چین یا برنامه‌های غیر متمرکزی که بر روی آن ایجاد شده‌اند، بخش عظیمی از دارایی‌ های کاربران تحت تأثیر حملات هک از دست می‌رود.

در چنین شرایطی ممکن است توسعه‌ دهندگان اصلی شبکه ترجیح دهند که با اعمال تغییراتی در بلاک چین، تراکنش‌ های کلاهبرداری را حذف کرده و سرمایه‌ ها را بازگردانند.

البته چنین تصمیمی ابداً ساده نیست چرا که حذف یک تراکنش یا یک بلاک از بلاک چین، کاری شبیه به دستکاری یا سانسور شبکه‌ های متمرکز است که می‌تواند فلسفه وجودی بلاک چین را زیر سؤال ببرد.

با این حال این اتفاق قبلاً در سال ۲۰۱۶ برای بلاک چین اتریوم رخ داده است.

بعد از رخ‌دادن هک DAO و از دست رفتن میلیون‌ ها دلار از سرمایه کاربران، جامعه توسعه‌ دهندگان و بنیان‌گذاران اتریوم مجبور به ارائه فورک شد تا بتواند اعتماد مردم را به دست آورد.

اگرچه این فورک انتقادات زیادی را به همراه داشت اما با پشتیبانی ویتالیک بوترین خالق اتریوم از این تصمیم، بالاخره اجرایی شد و اکثر کاربران هم به شبکه جدید مهاجرت کردند.

نسخه فورک‌ شده و جدید اتریوم به‌ دلیل پشتیبانی اعضای اصلی و اکثریت کاربران نام اتریوم (ETH) را با خود حفظ کرد و نام نسخه قدیمی شبکه به اتریوم کلاسیک (ETC) تغییر کرد که ارز دیجیتال آن هنوز هم در بازار خرید و فروش می‌شود و طرفداران خاص خود را دارد.

۳-فورک شبکه به‌ منظور به‌ روزرسانی و افزودن قابلیت‌ های جدید

یک شبکه بلاک چینی در طول زمان نیازمند به‌ روزرسانی‌ های فنی است تا هم شبکه را از خطرات پیش رو حفظ کند و هم امکان ایجاد قابلیت‌ های جدید را فراهم کند.

از آنجا که که این آپدیت‌ ها نیازمند تغییرات پروتکل هستند، انجام یک فورک در شبکه ضروری خواهد بود، اما چنین فورک‌ هایی اغلب با رضایت اکثریت کاربران و توسعه‌ دهندگان بر روی شبکه انجام می‌شوند و عملاً زنجیره بلاک چین به‌ جای دوشاخه‌ شدن، تغییر مسیر می‌دهد.

آپدیت سگویت (SegWit) که در سال ۲۰۱۷ بر روی شبکه بیت کوین انجام شد، یک نمونه از این فورک‌ها است.

سگویت که کوتاه‌ شده‌ ی عبارت Segregated Witness است که در واقع طرح بهبود بیت کوین است.

هدف از این فورک در درجه اول فراهم‌ آوردن شرایطی برای محافظت از انعطاف‌پذیری (Malleability) تراکنش‌ها و در گام بعدی افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity) در شبکه بلاک چین بیت‌ کوین بود.

۴-فورک شبکه به‌منظور تقسیم اجماع

در برخی از بلاک چین ها، از فورک‌ ها به‌ منظور تقسیم قدرت اجماع شبکه بین چند زنجیره موازی استفاده می‌شود.

در واقع در چنین مواردی زنجیره بلاک چین برای افزایش مقیاس‌ پذیری و سرعت تأیید تراکنش‌ها، به چند زنجیره موازی و هماهنگ تقسیم می‌شود که هر کدام اعتبارسنج‌ های مخصوص به خود را دارند.

این روش که قرار است در نسخه دوم اتریوم (Ethereum2.0) از آن استفاده شود، شاردینگ (Sharding) نام دارد.

این نوع از فورک‌ ها، قوانین زنجیره اصلی و جامعه کاربران را تقسیم نمی‌کنند اما از لحاظ ساختار پیاده‌سازی، فورک محسوب می‌شوند.

نوع دیگری از این فورک‌ها، شاردینگ ناهمگون است که در بلاک چین‌ های نسل سوم مانند پولکادات از آن استفاده می‌شود.

در شاردینگ ناهمگون، شبکه از ابتدا به چندین زنجیره موازی با قوانین اجماع و اعتبارسنج‌ های مجزا تقسیم می‌شود.

هر کدام از این زنجیره‌ ها یک شارد یا پاراچین نامیده می‌شوند که برای کاربرد خاص و اجرای یک برنامه غیر متمرکز طراحی شده‌اند.

این ابتکار در حقیقت از ایجاد فورک در بلاک چین جلوگیری می‌کند اما ساختار آن برگرفته از مفهوم فورک و انشعاب زنجیره اصلی است.

انواع فورک

فورک‌ های مربوط به تغییر قوانین پروتکل، بر اساس سازگار بودن یا نبودن با زنجیره اولیه، به دو دسته کلی سافت فورک و هارد فورک طبقه‌بندی می‌شوند.

۱-سافت فورک

سافت فورک (Soft Fork) یک به‌ روزرسانی در نرم‌ افزار است که با نسخه‌ قدیمی سازگاری دارد یا اصطلاحاً Backwards Compatible است.

این یعنی همه‌ شرکت‌ کنندگان چه نرم‌ افزار خود را آپدیت کرده و چه نکرده باشند، می‌توانند بلاک‌ های جدید شبکه را دریافت کرده و اطلاعات بلاک چین را به دفتر کل خود اضافه کنند.

همچنین در صورتی که تغییرات ایجاد شده در پروتکل به کاربران مربوط باشد، مثلاً ساختار آدرس‌ های شبکه را تغییر دهد کاربران هنوز هم می‌توانند به شیوه سابق از شبکه استفاده کرده و با آدرس‌های قدیمی خود تراکنش ارسال کنند.

پذیرفتن یک سافت فورک همان تداوم زنجیره اصلی است یعنی بلاک چین حفظ می‌شود اما کد ها، ویژگی‌ ها و ترمیم‌ های اعمال شده، باعث ارتقای آن می‌شوند.

سافت‌ فورک، تغییر پروتکل‌ های بلاک‌ چین با اعمال قوانین و محدودیت‌های بیشتر است.

هیچکدام از گره‌ ها و قوانین قبلی محدود شده و در نرم افزار جدید قابل اجرا نیستند.

با اجرای سافت‌ فورک، بلاک پیشین نامعتبر شده و تمام گره‌ ها در نرم‌ افزار به روزرسانی شده، معتبر و قابل اجرا هستند.

با اعمال سافت فورک، زنجیره جدیدی ساخته نخواهد شد زیرا اکثر نود ها این آپدیت را پذیرفته‌اند و از این‌ رو زنجیره جدید همان ادامه ی همان زنجیره قبلی خواهد بود که به آن سنگین‌ ترین زنجیره نیز گفته می شود.

به‌عنوان مثال فرض کنید با اعمال یک سافت فورک قرار است سایز بلاک‌ ها از ۱ مگابایت به ۲ مگابایت افزایش پیدا کند.

در این صورت نود هایی که نرم‌ افزار خود را آپدیت نکرده‌اند، می‌توانند بلاک‌ های جدید را ببینند و در فرآیند اعتبارسنجی شرکت کنند اما نمی‌توانند بلاک‌ های ۱ مگابایتی خود را در شبکه به ثبت برسانند چرا که اکثریت شبکه، بلاک‌ های ۱ مگابایتی را به رسمیت نمی‌شناسند و از بلاک های ۲ مگابایتی استفاده می کنند.

بنابراین بلاک‌ های ارائه‌ شده از سوی این نود ها درنهایت از زنجیره اصلی حذف خواهد شد و کاربران مجبور می‌شوند نرم‌افزار های خود را به‌ روز‌رسانی کنند تا بتوانند معاملات را در نسخه‌ جدید ادامه دهند.

از این رو سافت فورک یک مکانیزم ارتقاء تدریجی را نشان می‌دهد که در آن افرادی که نرم‌افزار خود را آپدیت نکرده‌اند با محدودشدن قابلیت‌های‌شان، انگیزه‌ی کافی را برای اینکار را پیدا کنند.

توسعه‌ دهندگان بلاک چین‌ ها پیش از اعمال هرگونه تغییری، میزان موافقت حامیان، نود ها و کاربران بلاک چین را می‌سنجند.

این فرایند می‌تواند از طریق برگزاری یک همه‌ پرسی عمومی بین اعضا یا جامعه بلاک چین موردنظر انجام شود.

به‌عنوان مثال روشی که در بلاک چین بیت کوین مورد استفاده قرار می‌گیرد سیگنالینگ ماینر‌ها (Miner Signaling) است.

در این روش پیش از اجرای یک به‌روزرسانی از ماینر‌ های شبکه خواسته می‌شود که طی بازه‌ های دوهفته‌ ای در هر بلاکی که می‌سازند با سیگنال‌های سبز (مثبت) یا قرمز (منفی) نظر خود را نسبت به آپدیت پیش رو اعلام کنند.

هر سیگنال سبز یک رأی مثبت تلقی می‌شود و طبیعتاً ماینر‌ هایی که سهمشان از هش‌ ریت (قدرت پردازشی) شبکه بیشتر است حق رأی بیشتری خواهند داشت چرا که شانس بیشتری برای ساخت بلاک و ارسال سیگنال دارند.

در تصویر زیر نمونه‌ای از سیگنالینگ ماینر‌ها در آستانه به‌ روزرسانی بعدی شبکه بیت کوین با نام تپروت (Taproot) را می‌بینید.

ارتقای تپروت شامل ۳ پیشنهاد یا همان پروپوزال بهبود بیت کوین (BIP) است که در وب‌ سایت گیت‌هاب (Github.Com) با شماره‌های ۳۴۰، ۳۴۱ و ۳۴۲ در دسترس قرار گرفته است.

تپروت برای بهبود امنیت، حریم خصوصی و کارایی بیت کوین طراحی شده است.

آپدیت‌ های تپروت و سگویت در سال ۲۰۱۷، دو نمونه از سافت‌ فورک‌ های شبکه بیت کوین هستند که قابلیت‌ های این بلاک چین را ارتقا داده و در عین حال زنجیره اصلی بیت کوین را حفظ می‌کنند.

۲-هارد فورک

هارد فورک (Hard Fork) یک به‌ روزرسانی در نرم‌ افزار است که با نسخه‌ قدیمی ناسازگار یا اصطلاحاً Backwards Uncompatible است.

در صورت انجام هارد فورک، تمامی شرکت‌کنندگان باید نرم‌افزار خود را به‌ روزرسانی کنند تا بتوانند در تأیید تراکنش‌ ها و ثبت بلاک‌ ها مشارکت کرده و همچنین بلاک‌ های ارسال‌ شده از سوی نود‌ های آپدیت‌شده را دریافت کنند.

درصورتی که عده‌ای از نود ها و کاربران در شبکه قدیمی باقی بمانند، بلاک چین به دو انشعاب با قوانین اجماع متفاوت تقسیم شده و در زنجیره فورک‌شده، یک ارز دیجیتال جدید ایجاد خواهد شد.

تا زمانی که کاربرانی در زنجیره‌ی قدیمی حضور داشته باشند، دو بلاک‌چین به صورت جداگانه و هم‌ زمان وجود خواهند داشت.

بیت کوین کش و اتریوم کلاسیک، مشهورترین هارد فورک‌ هایی هستند که تاکنون رخ داده‌ و منجر به پیدایش ارزهای دیجیتال جدید BCH و ETC شده‌اند.

البته هارد فورک‌ ها همیشه باعث به وجود آمدن یک ارز دیجیتال جدید نمی‌شوند، بلکه در اغلب موارد تمام جامعه بر سر آن توافق می‌کنند.

به‌عنوان مثال هارد فورک‌ های شلی (Shelley) و آلونزو (Alonzo) در بلاک چین کاردانو و هارد فورک‌های هومستد (Homestead) و متروپلیس (Metropolis) در بلاک چین اتریوم از جمله مواردی هستند که با برنامه‌ریزی قبلی و با کسب اجماع همه اعضای جامعه انجام شدند.

انواع هارد فورک

۱-هارد فورک برنامه‌ریزی شده

هارد فورک برنامه‌ریزی شده (Planned Hard Forks) یک به‌روزرسانی در پروتکل است که از ابتدا در نقشه‌ راه پروژه در نظر گرفته می‌شود.

ازآنجاکه این به‌روزرسانی در راستای ارتقای قابلیت‌ ها و ویژگی‌ های بلاک چین است، تمامی شرکت‌ کنندگان به رهبری توسعه‌ دهندگان اصلی به زنجیره‌ جدید رفته و نرم‌افزار خود را آپدیت می‌کنند، چرا که این تغییرات در سطح کد نویسی پایه‌ شبکه صورت می‌پذیرند.

در هارد فورک‌های برنامه‌ریزی شده زنجیره قبلی از شماره بلاک مشخصی قطع شده و زنجیره جدید شروع به کار می‌کند که در این فورک‌ها، کوین جدیدی به‌وجود نخواهد آمد.

نمونه‌هایی از هارد فورک‌ های برنامه‌ریزی شده:

۱-هارد فورک لندن در شبکه اتریوم: این هارد فورک شامل پنج پیشنهاد بهبود اتریوم بود که با هدف بهینه‌سازی عملکرد و ارتقای قابلیت‌های بلاک چین اتریوم، در سال ۲۰۲۱ به وقوع پیوست.

یکی از این تغییرات مهم EIP ۱۵۵۹ نام دارد که مکانیسمی برای محدود کردن تدریجی رشد عرضه اتر ارائه می‌دهد که به موجب آن، با انجام هر تراکنش مقدار متغیری اتر از گردش خارج می‌شود که این تغییر در نهایت به کاهش کارمزد‌ تراکنش‌ های اتر می‌انجامد.

۲-هارد فورک آلونزو در شبکه کاردانو: کاردانو در سال ۲۰۲۱، هارد فورک آلونزو را بر روی شبکه اصلی اجرا کرد.

هارد فورک آلونزو این امکان را فراهم می‌کند تا قراردادهای هوشمند کاردانو با استفاده از اسکریپت‌های پلوتوس روی این بلاک چین نوشته شود.

تیم توسعه‌ دهنده کاردانو این اسکریپت را زبانی توسعه‌ یافته برای قراردادهای هوشمند و پلتفرمی برای اجرای برنامه‌ ها با استفاده از زبان برنامه‌نویسی هَسکِل (Haskell) معرفی می‌کند.

۲-هارد فورک بحث‌ برانگیز

هارد فورک‌های بحث‌ برانگیز معمولاً به‌ علت اختلاف نظر بین اعضای شبکه اتفاق می‌افتد و موجب می‌شوند بخشی از شرکت‌ کنندگان، زنجیره‌ی جدیدی که از نظر خودشان بهتر است را با تغییرات عمده‌ای در کد ایجاد کنند.

۱-اتریوم کلاسیک: شبکه اتریوم به‌منظور خنثی‌ کردن تأثیرات هکی که در یکی از برنامه‌ های غیرمتمرکز آن به نام سازمان خود مختار غیرمتمرکز یا DAO اتفاق افتاد، در سال ۲۰۱۶ دچار هارد فورک شد.

ویتالیک بوترین بنیان گذار اتریوم، توسعه‌دهندگان اصلی و اکثریت شرکت‌کنندگان شبکه، با این هارد فورک موافقت کردند و تنها تعداد معدودی از مواضع خود کوتاه نیامده و نرم‌ افزار خود را آپدیت نکردند که بلاک‌ چین آنها به اتریوم کلاسیک (ETC) تغییر نام یافت.

در حال حاضر هدایت اتریوم کلاسیک بر عهده چارلز هاسکینسون، بنیان‌گذار کاردانو است و به‌دلیل هش‌ریت پایین، تاکنون چند بار مورد حمله ۵۱ درصدی واقع شده است.

۲-بیت کوین کش: در سال ۲۰۱۷ و در بحبوحه افزایش نجومی کارمزد‌ های شبکه بیت کوین و تأخیر تراکنش‌ها، گروهی از توسعه‌ دهندگان بیت کوین با حمایت راجر ور (Roger Keith Ver) تصمیم گرفتند با اجرای هارد فورکی در بلاک چین بیت کوین، سایز بلاک‌ ها را از ۱ مگابایت به ۸ مگابایت افزایش دهند.

این کار باعث می‌شد که مقیاس‌ پذیری شبکه افزایش یافته و مشکل کارمزد‌ ها و ترافیک شبکه تا حدی برطرف شود.

این هارد فورک بلاخره در سال ۲۰۱۷ پس از کشمکشی طولانی اتفاق افتاد و بلاک چین بیت کوین را به دو قسمت تقسیم کرد، بیت کوین و بیت کوین کش، که منجر به پیدایش ارز جدیدی به نام بیت کوین کش (BCH) شد.

تاثیر فورک بر قیمت ارز دیجیتال

فورک‌ ها بسته به اینکه در چه شرایطی و با چه هدفی رخ می‌دهند، می‌توانند قیمت ارزهای دیجیتال را تحت تأثیر قرار دهند.

به‌طور کلی فورک‌ ها به ۳ دلیل می‌توانند باعث افزایش یا کاهش قیمت یک ارز شوند:

۱-توزیع رایگان کوین‌های جدید

در برخی کوین ها بعد از وقوع یک هارد فورک، ارز دیجیتال جدیدی متولد می شود و کاربرانی که ارز دیجیتال اولی را در کیف پول خود نگهداری می‌کرده‌اند، به همان میزان نیز ارز دیجیتال دوم و فورک شده را هم به‌ صورت رایگان دریافت خوهند کرد.

ارز تازه‌ متولد‌ شده تنها به کاربرانی تعلق می‌گیرد که تا قبل از وقوع هارد فورک، کوین‌ های اولیه را به دست آورده باشند.

وقتی که چنین هارد فورکی در پیش است معامله‌ گران و سرمایه‌ گذاران آگاه سعی می‌کنند تا پیش از فرارسیدن زمان اجرای فورک، ذخایر خود از ارز دیجیتال اولیه را افزایش دهند تا بتوانند مقدار بیشتری از ارز ثانویه به دست آورند.

این موضوع باعث افزایش تقاضا برای کوین‌ های شبکه اصلی شده و قیمت آن را افزایش خواهد داد.

در تصویر زیر نمودار قیمت بیت کوین را مشاهده می‌کنید که از چند ماه پیش از اجرای هارد فورک بیت کوین کش، شیب صعودی به خود گرفته است.

زمانی که هارد فورک بیت کوین کش اتفاق افتاد، کاربران بیت کوین به اندازه موجودی بیت کوین در کیف پول‌ های خود، بیت کوین کش دریافت کردند.

۲-ایجاد احساسات عمومی مثبت یا منفی پیرامون پروژه

عامل تأثیرگذار بعدی ایجاد احساسات عمومی مثبت یا منفی پیرامون پروژه است.

زمانی که قرار است یک هارد فورک برنامه‌ ریزی شده اتفاق بیفتد و قابلیت‌ های بلاک چین را افزایش دهد،‌ می‌توان پیش‌ بینی کرد که احساسات عمومی کاربران نسبت به این اتفاق مثبت خواهد بود.

این موضوع به‌ تنهایی می‌ تواند سیگنالی برای افزایش قیمت دارایی باشد.

مثلاً شبکه کاردانو با اجرای موفقیت‌ آمیز هارد فورک آلونزو زمینه را برای ایجاد قرارداد‌ های هوشمند در این بلاک چین محیا کرد.

این اتفاق طبیعتاً محبوبیت شبکه کاردانو را نزد کاربران افزایش خواهد داد و کاربران را به نگهداری ارز دیجیتال ADA تشویق خواهد کرد.

بنابراین از وقتی که خبر این هارد فورک و زمان‌ بندی اجرای آن به رسانه‌ ها درز می‌کند، رفته‌ رفته اشتیاق سرمایه‌گذاران به این ارز بیشتر شده و قیمت آن افزایش خواهد یافت.

به‌طور عکس، اگر زمانی مشخص شود که هارد فورک مورد نظر موفقیت‌ آمیز نبوده است و یا تغییرات اعمال‌ شده در آن به ضرر بلاک چین است، قیمت دارایی کاهش خواهد یافت.

۳-تأثیرگذاری بر عرضه ی کوین‌ ها

برخی از فورک‌ ها با تغییر قوانین اجماع شبکه مستقیماً بر میزان عرضه و یا نرخ عرضه کوین‌ها تأثیر می‌گذارند.

به‌عنوان مثال فرض کنید قرار است هارد فورکی در شبکه اجرا شود که استخراج کوین‌ ها را سخت‌ تر می‌کند و یا نرخ عرضه پاداش شبکه را کاهش می‌دهد.

در این صورت نرخ عرضه ی کوین‌ ها مستقیماً تحت تأثیر قرار گرفته و این موضوع بر تقاضای کاربران تأثیر گذار خواهد بود.

مثلا اگر سرمایه‌ گذاران بدانند که بعد از اجرای هارد فورک، پاداش استخراج یک توکن از ۱۰ واحد به ۵ واحد کاهش می‌یابد، ترجیح می‌دهند قبل از اجراشدن هارد فورک مقدار بیشتری از آن توکن‌ را ذخیره کنند.

چون بعد از وقوع هارد فورک، نرخ عرضه کاهش می‌یابد و این باعث رشد قیمت دارایی خواهد شد.

اگرچه در طول تاریخ ارزهای دیجیتال همواره انتقادات زیادی درباره فورک‌ ها وجود داشته، اما باید بپذیریم که فورک‌ ها در مجموع برای جامعه ارزهای دیجیتال مفید هستند.

در حقیقت پیشرفت‌ در حوزه ارزهای دیجیتال، گام‌ به‌ گام صورت می‌پذیرد و در حال حاضر تنها راه به‌ کارگیری این پیشرفت‌ ها، فورک‌ ها هستند.

همچنین این فورک‌ ها هستند که صدای تمامی اعضای جامعه و انتقادات و پیشنهاداتشان را به گوش توسعه‌ دهندگان می‌رسانند.

فراموش نکنید که توسعه‌ دهندگان و بنیان‌گذاران پروژه، تنها بخشی از این پازل هستند.

برای ارتقای یک بلاک چین باید گروه‌های مختلفی از نود‌ های شبکه گرفته تا کاربران عادی و سرویس‌ دهندگان کیف پول‌ ها از تغییرات پیشنهادی حمایت کنند و بر روی جزئیات آن به توافق برسند.

در این میان کاربران و سرمایه‌ گذاران عادی هم از تأثیرات فورک‌ ها بی‌نصیب نیستند.

همان طور که توضیح دادیم تغییر کد می‌تواند به‌ مثابه بر هم زدن یک بازی بزرگ باشد، چرا که ما در عصری زندگی می‌کنیم که کد همان قانون است.